Gedruis uit duizend kelen

Geketend gegrom, gebonden in de schemer
Bij machte de geest der helden te ontnemen
Te ontvreemden van hellebaard en spies
Verslaan de tijden van vormloze eeuwen
Toen de eerste schemer het duister verblies

Toen, bij 't krieken der eerste dagen
Waar rafelige nevels en vluchtige contouren
Verschenen in het doemend rode vuur
En jagende winden, die eindeloos voeren
In de sporen licht van het eerste uur

Sprekende tongen die in de geest verbeelden
't Sluipende licht door een duister dal
Zet de oergronden in een schimmig strelen
Perst de schreden der tijden in grimmige toon
Zoals de rijken ooit in de kronen der koningen gedragen zijn.